Inclusief onderwijs

Erbij horen

Inclusief onderwijs gaat in de eerste plaats over je welkom voelen en samen met anderen kunnen leren en ontwikkelen. Net zo belangrijk is dat je welkom bent bij het sporten, pauze houden of op brugklaskamp gaan. Dat je met elkaar muziekavonden organiseert, in de leerlingenraad of het Eco-team zit. Inclusie gaat om insluiten. 

Diversiteit als norm

Als iedereen welkom is, worden de groepen, klassen en scholen waarschijnlijk nog veelkleuriger dan nu. Dat kan een uitdaging zijn. Gelukkig is er ook geen één onderwijsprofessional hetzelfde en heeft iedere school dus een heel diverse en krachtige verzameling kennis en ervaring in huis. Bij elke samenwerking vraag ik die ‘gereedschapskist’ nog eens goed te bekijken: wat hebben jullie al in huis en zetten jullie dat ook al in?

Complex, dus sámen

Door met collega’s kennis en good practices te delen en samen onderwijs te ontwikkelen en waar mogelijk ook te geven (co-teaching), wordt de ‘gereedschapskist’ goed benut. Als dat niet voldoende is, komen we verder met vragen als  ‘wat hebben we nog te doen?’, ‘wie hebben hierbij nodig?’ Ik ga mee op zoek, verwoordt, vraag door en verbindt.

Niets over ons, zonder ons

Of het nu in de klas of groep is, in een intervisietraject met leraren, in de samenwerking met ouders of zorgverleners of bij een beleidsbijeenkomst met directeuren of bestuurders, steeds stel ik die vraag: ‘Helpt dit om de school die inclusieve oefenplaats voor het samenleven in de maatschappij te laten zijn?’ En daarbij geldt voor mij: vanaf het begin betrek ik er leerlingen of studenten bij: hun stem krijgt gewicht.